Ζωγράφισα μια πολιτεία, τον ήλιο κι ένα αεράκι πάνω σε μια Σαΐτα

Στην αρχή ήμουν η Ευρυδίκη και μετά έγινα η Ερίλια. Και οι δυο μαζί πήραμε την απόφαση να επισκεφτούμε τις ψηφιακές εκδόσεις Σαΐτα. Μιλήσαμε εγκάρδια με τον δημιουργό τους, τον Ηρακλή Λαμπαδαρίου, μας εμπιστεύτηκε και τον εμπιστευτήκαμε. Διορθώσαμε και ξαναδιορθώσαμε, είδαμε τις γραμματοσειρές και τα χρώματα, φορτώσαμε ξανά και ξανά τα αρχεία και φτάσαμε στην εικονογράφηση. Κάθε απόφαση και κάθε επόμενο βήμα ήταν το αποτέλεσμα μιας άψογης συνεργασίας. Μια χαλαρή φιλική ατμόσφαιρα, που θύμιζε ξεκούραση μπροστά στο τζάκι όπου απολαμβάνει κανείς τη θαλπωρή της φωτιάς και τις ιστορίες που μια τέτοια στιγμή αφήνει ελεύθερες.

Η ιστορία η δική μου και της Σαΐτας μπορεί να μοιάζει παραμύθι, είναι όμως το κοινό μας αληθινό παραμύθι. Θελήσαμε να γράψουμε και να ζωγραφίσουμε λόγια και εικόνες που θα κάνουν ανθρώπους κάθε ηλικίας -γιατί ποιος είπε αλήθεια πως τα παραμύθια είναι μόνο για τα παιδιά;- να νιώσουν τη μαγεία ενός ταξιδιού χωρίς χρόνο και τόπο, εκεί που το παράδοξο μπλέκεται με το καθημερινό και συμβαίνουν όλα τα πιθανά και απίθανα. Φτιάξαμε τις δικές μας ιστορίες, που ίσως μοιάζουν με αυτές που ακούσαμε από μια σοφή γιαγιά ή μια τρυφερή μαμά. Κι όταν όλα ήταν έτοιμα και ήρθε η στιγμή της απελευθέρωσης, φιλήσαμε τις χρωματιστές μας σαΐτες, τους ευχηθήκαμε να κάνουν πολλά και καλά ταξίδια και τις αφήσαμε ελεύθερες.

Χαίρομαι να βλέπω τις δημιουργίες μας και η χαρά μου γίνεται ακόμη πιο μεγάλη όταν ένας κι άλλος ένας κι ακόμη πιο πολλοί βρουν τη δική μας σαΐτα, την πάρουν στα χέρια τους, τη διαβάσουν και με τη σειρά τους τη στείλουν για ακόμη πιο μακρινά ταξίδια.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε  εδώ.